Kaç yaşına gelirsen gel...
Kaç kişi tanırsan tanı...
İnsan sarrafı olunmuyormuş bunu anladım...

Yanımda bir kız vardı...sekreterim...
İşe ben aldım...
Bu zamana kadar defalarca çıkarılacak olmasına rağmen onu burada ben tuttum...
Elinden gerçekten hiçbir iş gelmemesine rağmen...
İşsiz kalmasın diye yapamadığı işleri dahi ben yaptım...

Kendini çok güzel zanneden...
Kendini çok akıllı zanneden...

Ve kadınların aklı ve güzellikleriyle herşeyi başarabileceğini zanneden bir zavallıymış oysa ki...

Ben dün anladım ki...
29 yaşındayım...
Bugüne kadar binlerce insanla tanıştım...
Yüzlerce insanla çalıştım...
Bir sürü dost kazandım...
Ama hala insanları tanıyamıyormuşum...

Ben dün anladım ki...
Yüzüne gülerken arkandan kuyunu kazabilecek kadar adileşebilirmiş insanlar...
Bu kadar basitleşebilirmiş...

Dertleşir gibi ağzından aldığı lafları bambaşka kalıplara sokup başkalarına anlatabilirmiş...

Bir yıl boyunca kendi kazandığın saygınlığını ayaklar altına sermeye çalışabilirmiş...

Yavrum; sen daha 24 yaşındasın...
Hayatta liseden başka hiç bir eğitim almamışsın...
Belli ki ailenden edep haya öğrenmemişsin...
Belli ki seni bu yaşından sonra cesaretlendirip üniversiteli yapmaya çalışan birine bile değer vermeyi öğrenememişsin...
Komplekslerinden hala arınamamışsın...
Hayatta yer edinmek için başkalarının üzerine basmana gerek olmadığını hala görememişsin...
Yalan ile dolan ile göze girilebilir zannetmişsin...
Karşındaki 45 50 yaşındaki insanların senin gibi bir sürü insan gördüklerini tahmin edememişsin...
Dün bana yaşattıklarını hakedecek ne yaptım inan bilmiyorum...
Hala da anlamıyorum...
Aynı gün canım cicim dediğin birinin arkasından o sözleri nasıl söyleyebildin inanamıyorum...
Beni bu kadar yaralayıp,canımı acıtmanı sağlayacak ne yaptım...
Bilmiyorum...
Seni sadece Allah'a havale ediyorum...
Allah seni ve senin gibileri ıslah etsin diyorum...

Ve 29 yaşında bir daha görüyorum ki...
Olduğum gibi olduğum sürece...
Dürüstlüğümden ödün vermediğim sürece...
Kadir kıymet bildiğim sürece...
Çıkarlarımdan önce vicdanım sesini dinlediğim sürece...
Kazandığım maaşın her bir kuruşunu hak edebilmeye çabaladığım sürece...

Sen ve senin gibi benliğini,insanlığı kaybetmiş yüzlerce insan daha gelse...

Kazandığım sevgiyi saygıyı itibarı kaybettiremez...

Dün sen bir savaş açtın kendince...
Bir oyun oynadın belkide...

Ama ben ne benliğimden,ne ruhumdan ne insanlığımdan hiçbirşey kaybetmedim...
Bak hala ben buradayım...
Sen ise eğer birazcık içinde Allah korkusu ve vicdan azabı varsa;
Ufak bir zafer için, vicdan azabı içinde evindesin...