14 Ekim 2011 Cuma

Geçenlerde benim için geçmişi olan bir arkadaşla sohbet ettik...Uzun zaman sonra birbirimizi suçlamayı bırakıp iki normal arkadaş gibi sohbet ettik...

Bu bahsettiğim geçmiş sahibi kişi bir dönem beni büyük aşk acılarına gark ettirmiş eski sevgili...

Çok uzun zamandır konuşmuyorduk kendisiyle...Msn 'im de ekliydi hala...Zira çocukça buluyorum... Ayrıldığın erkeği ilk iş facebook ve msn'den silmeyi... Konuşmak istemezsen konuşmazsın...Ama silmek...Fazlaca çocukça...O kişiyi oradan silmekle geçmişimi silemeyeceğimi bilecek kadar büyüdüm artık...

İlk ayrıldığımız dönemlerde bahaneler yaratıp,bir kaç soru ile konuşmuştuk birbirimizle ama o dönemlerde ikimizde de bitmemiş hisler olduğundan...İlişkinin bitiş nedeni hırs ve gurur olması sebebiyle...Her defasında birbirimizi suçlar halde kavga ederken bulduk kendimizi...Aylarca öyle kavga ettik...Ama değişen hiçbirşey olmadı...Gecenin bir yarısı kapıma gelip,barışmak istediği çok oldu...O geldiğinde ben dönmedim...Dönmesini istediğimde o dönmedi ve öyle havada kalakalmış bir şekilde BİTTİ... Sonrasında benim şimdiki sevgilim hayatıma girince...Kendisiyle bütün iletişimimi kestim...Yeni sevgiliye saygıdan...

Çok uzun bir zaman görüşmedik,konuşmadık...Geçenlerde yazdığım bir kişisel iletiyle ilgili yazdı bana...Düşündümde 3 yıl önce o her online olduğunda içimde kelebekler uçuşurken...3 yıl sonra bana direk olarak yazması hiç umurumda olmadı açıkçası...
Cevap verdim...Konuşmaya başladık...O kadar bitmiş ki artık...O kadar silmişim ki içimde kalanları eski bir dost ile sohbetten bir farkı yoktu benim için...

Araya yine seni unutamadımları sıkıştırmadı değil hani...Ama duymamazlıktan görmemezlikten geldim...Sevgilimi soruyor merakla...Nasıl gittiğini merak ediyor...Belki içten içe kıskanıyor...Kim bilir?

Onunla konuşurken...O günlere döndüm aniden...Nasıl canımın yandığını hatırladım...İrkildim...

İnsanoğlu yaralarını sarmayı öğreniyor büyüdükçe...Öyle derin bir yara bırakmıştı ki giderken bende...Bir daha kapanmaz sanıyordum...Kapandı...İzi bile kalmadı...

O geldiğinde hayatıma...Sarsıntılı bir dönem yaşıyordum...Büyük değişiklikler yapmıştım hayatımda ve onlara adapte olmaya çalışıyordum...Ayakta kalma mücadelesi veriyordum...Kendimi kendime ve adeta tüm Dünya'ya kanıtlama çabası içindeydim...

Ve bunları yaşarken...Etrafa hissettirmemeye çalışsam da korkudan sinmiş bir hayvanın saldırganlığı vardı üzerimde...O dönemde girdi hayatıma...Sarıp sarmaladı beni...Hayatımın merkezi oluverdi...Çok aşık olduk birbirimize inkar edilemez...Kendimle olan hesaplarımı unutup,onunla olmaya kanalize olmuştum...

İşimi,evimi ailemi sahip olduğum herşeyi onun için ihmal eder olmuştum...Ama mutlu muydum...Evet çok mutluydum...Öyle çok gülüyorduk ki birlikte...Öyle çok eğleniyorduk...Birlikte girdiğimiz ortamlarda kendimizle birlikte herkesi neşelendiriyorduk...

Ama ikimizde hep birer alev topuyduk...Düştüğü yeri darmadağın edebilecek kadar...Keskin bıçaktı ikimizinde karakteri...Öyle çok zorladık ki birbirimizi...Sınırlarımızı...Hatalar yaptık...Bedel ödettik...Hırpalandık...İlişkimizi hırpaladık...Ve sonra toparlanamadık...

Neticede bir gün bitti...

Öyle üstüste gelmişti ki herşey...Cake Make'imi kaybetmiştim...Evimi değiştirmiştim...Yeni bir işe girmiştim...Arabamı satmıştım...Babamın kanser olduğunu öğrenmiştim...Ve o gitmişti...

Yaşadığım acıyı bugün bile hatırlıyorum...3 ay sürdü...3 ay ne yediğimi ne yaptığımı ne uyuduğumu ne uyandığımı bilmeden yaşadım...Kendimi işime verip...Gece yarılarına kadar çalıştım...Sırf biraz unutabilmek için...Gece yarısı eve geldim...Hiç içmediğim kadar içki ve sigara içtim...3 ayda 12 kg verdim...

Sabahları onun yokluğuna uyanmak...Midemde kramplara sebep oldu...Her sabah midemde korkunç ağrılarla uyandım...Yatağımda yatamadım...Koltukta ışığı televizyonu kapamadan uyudum...Uyumak denilirse ona...

Sonra günler geçti...Yavaş yavaş kramplar son buldu...Arkadaşlarımla tekrar görüşmeye başladım... Gülebildiğimi fark ettim...Ayrılığın sandığım kadar dramatik olmadığını hissettim...Beynimin benimle oyun oynadığını,aslında kendi kendime acı çektirmekten zevk aldığımı fark ettim...

Yaşadığım onca üzüntünün acısını bu aşk acısından çıkardığımı fark ettim...Kapattığım dükkanım,babamın hastalığı ve daha nicesi...

Ve öylece hayatıma kaldığım yerden,tek başıma devam etmeye karar verdim...Depresif halimden arınıp,eski neşeli günlerime geri döndüm...

Ve ardından şu an hayatımda ki en değerli adam'ı buldum...İyi ki de bulmuşum...İyi ki sevgiliye aşık olmuşum...

10 Ekim 2011 Pazartesi

Çünkü Dostlar Vuslat Pek Yakında...


Merhaba sevgili billog'um...

Hayatım her zaman ki gibi oldukça hızla ilerliyor...Pazartesi'ye uyanıp perşembeye uyuyorum adeta...O kadar hızlı işte...Aslında son zamanlarda bu hızdan da oldukça keyif almaya başladım...Geleceğe ait planlar yaptıkça geleceğe bir an önce yaklaşma niyetiyle yaklaşıyorum hızlı geçen günlere...Ve inanılmaz keyif alıyorum...Çocukluğumda ki gibi...Doğum günümü 6 ay önceden beklemeye koyulur...Günler geçtikçe içimi sonsuz bir mutluluk kaplardı...Şimdilerde hissettiğim tam da bu...

Ahh hayat...Bazen öyle yorucu öyle korkutucu oluyorsun ki...Bütün ümitlerimizi elimizden alıp,saklıyorsun adeta...Ama sonra hiç beklemediğimiz bir anda elimize kucağımıza yığıyorsun tüm hayallerimizi...Al işte diyorsun...Zamanı geldi...

29 yaşındayım ve bana sorsalar bunca yıldır ne öğrendin diye...17 yıllık eğitimin ardından,29 yıllık yaşanmışlığın ardından ne öğrendin dersen eğer...
Bildiğim tek gerçek...Sabretmek...
Hayatın bana öğrettiği en büyük deneyim budur aslında...Sabretmek gerek...İster Yaratan de ister Evren de ister Kader de...Zamanı geldiğinde sana verecek dilediğini...Gönlünde yatanı...Ama zamanı geldiğinde...Sabret...

İnsan sabretmeyi öğrendiğinde büyümeye başlıyor,sabretmeyi öğrendiğinde olgunlaşıyor...

Şimdilerde yüzüm gülüyor gerçekten...Söylenmiyorum hızla geçen zamana...Çünkü dostlar vuslat pek yakında...

Sevgiliyle birlikte olmaya başlayalı 21.11.2011'de 2 yıl olacak...

Biz birbirimizi çok geç bulmuş bir çiftiz...Ama işte dedim ya sabretmek gerek diye...Belki acılar çekmek...Katıla katıla ağlamak gerek...Gün gelecek ve sana çektiğin tüm sıkıntıları unutturacak ödülün emin ol gelecek...

Sevgiliyle tanışma hikayemiz oldukça ilginç aslında...Aynı lisede okumuş iki kişiyiz biz...Küçücük bir kolej...Herkes birbirini tanır normalde...Ama biz aynı dönemlerde okumuş olmamıza rağmen hiç tanışmamış, birbirimizi hiç farketmemişiz o günlerde...Lise mezuniyetinden 9 yıl sonra okulumuzun mezunlar derneği sayesinde bulduk birbirimizi...Aynı mahallede oturmuşuz...Aynı kişilerle dost olmuşuz...Ama birbirimizi yıllar sonra bulmuşuz...

Sevgiliyi baya bir uğraştırmıştım...Buluşmaya ikna etmek için 9 ay uğraştı...Sabretti...Ve bir akşam iş çıkışı kahve içmeye ikna etti beni...

Hayatta asla yapmam dediği olmamalı insanın...İlk tanıştığım birinin arabasına ASLA binmem derdim ben...Sevgili ilk akşam evimden arabayla aldı beni,kahve içmeye giderken...Gerçi 9 ay süren konuşmalarımızın ardından ortak arkadaşlarımız olduğunu bildiğimden rahattı içim...Ailesini bile tanıyan dostlarım vardı...Bindim arabasına...Gittik Cadde'ye...

Gündüz günlük güneşlik bir kasım günü yaşamış olan biz,buluşur buluşmaz başlayan yağmurla oldukça eğlenmiştik aslında...Bir saatliğine kahve içmeye çıktığım adamla...Bira içer ve gecenin 1:00'ne kadar sohbet ederken buldum kendimi...

Tavla oynamıştık ilk...Farkla yenilince...Şaşırmıştı...Nasıl bi kızsın sen demişti...Böyle tavla oynamayı nerede öğrendin ...Oynadığım kağıt oyunlarının çoğunu o duymamıştı bile...Pes 2009 da ki şampiyonluklarımı duydu...Şaşırdı...Futbol'u onun kadar iyi yorumladığımı farketti...Şaşırdı...Saatlerce yeri geldi erkek erkeğe yeri geldi kız kıza sohbet ederken bulduk birbirimizi...

Evlenip ayrıldığımı bilmiyordu buluşana kadar...Her tanıştığıma aslında ben evlenip boşandım demek pek hoş gelmiyordu gözüme...O gece öğrendi...Beklemediğim kadar anlayışlı çıktı...Hiç şaşırmadı...Başkalarının aksine...Bu kadar genç yaşta nasıl olur demedi...Yargılamadı...

Çok keyifli bir akşam geçirdik birlikte...Beni eve bıraktı...Sonra mesajlaşmalar başladı...İki gün sonra tekrar buluştuk...Maç izledik...Tavla oynadık...Yemeğine...Tekrar buluşmak için yemeği sonraki buluşmamıza yazdık...Mesajlaştık...10 defa buluştuk...Ama sevgili daha önce hayatıma girmek isteyen erkeklerin aksine...Hep ölçülü davrandı...Cadde'de tavla oynarken...Bar'da eğlenmesine oynadık...O kazandı...Gece 12'de hadi şimdi gidelim dedi...Tam benim gibi...Her an herşeyi yapmaya hazır...Üşenmez...Sıkılmaz...Mızıkçılık yapmaz...Her gittiği yerden keyif almasını bilir...Birlikte Taksim'e gittik...Line'a...

O kalabalıkta bile sarılmaya,dokunmaya çalışmadı...Diğerlerinin aksine...Kalabalıkta hep beni kolladı ama...Sağıma geç soluma geç...Öyle kibar...Öyle düşünceli ve öyle ölçülü...Hatta öyle ki...Çıkmaya başlamadan önceki son buluşmamızda yine Line'a gitmiştik...Hafta içi...Üniversite'den arkadaşları sahne alacaktı...Gittik...Her gittiğimde tıklım tıklım olan Line o gün bomboştu...Arkadaşları ve biz vardık sadece...Bütün gece arkadaşları bize çaldı...Birlikte dans ettik...Söyledik...O gece o kadar çok istedim ki bana sarılmasını...Sarılmadı :))Yine öyle eğlendik,güldük,çok mutlu olduk...Beni eve bıraktı...Yalnız yaşadığımı bildiği halde bir defa bile evime gelmek istemedi...İma etmedi...

O hafta sonu buluştuk tekrar...Sevgili koyu bir Beşiktaş'lı bense Fenerbahçe'li hemde en fanatiğinden... Derbi'yi izledik birlikte...Fenerbahçe-Beşiktaş derbisini...21.11.2009 tarihinde...İddia'ya girdik...Yenilen diğer takımın formasını giyip...Cadde'de yürüyecekti baştan sona...O gece arkadaşlarımızda vardı...Benim arkadaşlarım ve onun arkadaşları...O gece Üstün sordu bir anda...Şimdi siz çıkıyor musunuz diye :))

Sevgili güldü bir anda...Güldük...Soruyu savuşturduk...Maç bitti...Fenerbahçe yenildi...

Beni eve bıraktı sevgili...Yolda bu kez kendi sordu...Biz çıkıyor muyuz şimdi dedi...Kimbilir dedim...Güldüm...Güldü...Güldük...

Eve bıraktı ve bir mesaj geldi..."Senden çok hoşlanıyorum"

Dizlerim titredi adeta...Telefonu düşürdüm elimden...Yeni yetme kızlar gibi kıpkırmızı oldu yanaklarım...Yüzüme bir gülücük oturdu...O günden beri benimle birlikte o gülücük...Sevgiliyi her gördüğümde,her düşündüğümde olduğu gibi...

Cevap yazdım...Şu an çok net hatırlamasam da...Şöyleydi galiba...Senden başka kimseye günde 100 defa mesaj atmadığımı göz önünde bulundururdam sanırım bende senden hoşlanıyorum... :)))Ve o gece başladı herşey...

Hoşlandık...Sevdik...Aşık olduk...

21.11.2009 da başladık birlikte olmaya...14.02.2010'da evlenme teklif etti...06.03.2010'de sözlendik... 25.09.2010'de nişanlandık...

Ve şimdi mutlu sona kavuşmayı bekliyoruz...Dedim ya...Sabrediyoruz...Yakındır vuslatımız...

9 Ekim 2011 Pazar

sevgili bilog...

Iste yine telefondan yazdigim bir gonderi ile karsindayim...su an gecenin 2 si ve ben Bayrampasa'da daha once hic gelmedigim ve gelmek istemeyecegim bi yerde sevgilinin isi icin  bulunmaktayim...gecenin 2 si ve biz sevgiliyle atolyede hazirlanmis mallari teslim almaya geldik...sanirim ask boyle bisey iste su an reina da sortie de olmak yerine bayrampasa da sanayinin icinde izbe bir yerde olmak sirf ona yakin olmak,onuunla birlikte olmak icin...

Ve onun yaptigida sirf bir an once islerini duzeltip evlenebilmemiz icin haftanin 7 gunu durmaksizin calismak...