26 Aralık 2014 Cuma

Canım Babam...

Ölümü kabullenmek zor...
Hele senin ölümünü...

Hani ölüm en çok kime yakışmaz deseler...
Seni söylerdim...

Çünkü 32 yıllık hayatımda,senin kadar yaşamasını bilen,yaşamasını seven insan tanımadım...

Öyle titizlikle,öyle incelikle ilmek ilmek yaşayan senden başkasını görmedim...

Sanki erkenden veda edeceğini biliyormuşcasına...
Yaşadığı her andan keyif alan sen...

Sabahları erkenden uyanan,
Üşenmek kelimesinin anlamını bilmeden yaşayan sen...
Her an her durumda gülümseyebilen
Hayatının en acı günlerini gülümseyerek anabilen...
Çektiğin o dayanılmaz acıları gülümseyerek sırtlayabilen sen...

Bize usanmadan erken uyandırmayı aşılamaya çalışan sen...
Ölünce uyuyacağız bol bol,uyuyarak harcamayın ömrünüzü diyen sen...

Hani uyuyorsun ya tam 634 gündür...
Kanıma dokunuyor...Bilesin...