30 Eylül 2010 Perşembe

hayat yeniler kendini...

Geceler çabuk biter
renklenir gündüzler
bahar kokar bütün sevinçler...
geç geldi sevda
yorgun ama duyarlı
biliyorum hayat yeniler kendini

onur vedin bana
dünyaya ve uyanışıma
beklentiler an gelir gerçek olurlar
biliyorum hayat yeniler kendini

cennet bulunduğum yer
yolumda çiçekten halkalar
sevda kokuyor ayaklarım...
günışığı gözlerim
dingin ve erdemli
bilincim parlak bir yıldız

heyecan getirdin bana
hayata ve aşka
sevgiler an gelir sevda olurlar
biliyorum hayat yeniler kendini...

Düş sokağı sakinleri...
Bu şarkıyla başlamak istedim bu blogun ilk yazısına...Anlamı büyük benim için...Dün gibi bu şarkıyı ilk dinleyişim halbuki üzerinden 10 yıl geçmiş...Öylesine çocuk öylesine temiz öylesine yaşanmamışlık doluydum oysa...
Şimdi ki kadar etkilemiş midir beni sözleri inanın anımsayamıyorum...Ama ilk dinlediğim anda sarsmış kendime getirmişti beni bu sözler
Şimdi 10 yıl içine sığdrırılmış bunca yaşanmışlık varken,kulağıma çarpan her kelime bana hayatımdan bir parça anımsatırken,ne kadar yolumu kaybetmiş,umutsuzluğa kapılmışda olsam artık biliyorum...
hayat yeniler kendini...

işte böyle merhaba demeliyim sizlere...
çünkü ben düşüp dizlerini kanatan,hemde bunu defalarca yapan,her defasında dersler alamayan ve bu döngüyle yaşamaya alışan biriyim...
ben küllerimden doğmayı tekrar başarmış biriyim...
onun için en iyi ben bilirim...
hayat yeniler kendini...

D.D.Y