24 Mart 2011 Perşembe

nostalji...


Bugünlerde yine maziye hapsettim kendimi...
Nostalji günlerimi yaşamaktayım...
Eski yıpranmış herşeye ilgim sonsuz...

Joy fm açıyorum sabah işimin başına geçer geçmez...
O şarkılar alıp alıp götürüyor beni...
Her defasında bambaşka yerlere...

Ardarda gelen yitirişlerin acısını zamanında yaşayamamak...
Böyle bir sonuç doğuruyor işte bünyede...
Halbuki o gün ağlanmalıydı hıçkıra hıçkıra...
İçimde büyüyttüklerim bazen boyumu aşarcasına...
Beklemediğim anlarda karşıma dikiliveriyor böyle...

Dün pastacılık günlerinde yaptığım pastaların fotoğraflarını düzenleyiverdim...
Facebook'a "bir zamanlar pastacıydım" albümü yaptım...
Sonra o bir zamanlar çok dokundu içime...
Delisiye özlediğimi fark ettim elimde hayat bulan o minik karakterleri...
Pastasına kavuşan miniklerin gözlerindeki o tarifsiz ışıltıyı...
Cake Make'in bitmek bilmez misafirlerini...
O çikolata kokusu eşliğinde içilen kahvelerle yapılan sohbetleri...

Gece tek başıma...
Fonda harika bir müzik eşliğinde,üzerimde önlüğüm içeride pandispanya kokusu...
Ellerim işlerken ruhumun dinlenişini...
Çok özlemişim be blog...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

yap gene..başla yapmaya pasta...belki dönüm noktan olur gene...o çok özlediğin hayatını yaşarsın..cesarete ihtiyacın yok senin...içinde bi yerlerde o cesaret...çıkar onu ve hayata tutun gene olduğu gibi...özlem duyduklarını hayata geri geeirebilicek kadar cesur olduğunu biliyorum...korkma korktuklarını savur etrafa ve itaat etme sakın...büyümek cesaretini kaybetmek değildir unutma bunu sakın...