24 Mart 2011 Perşembe
nostalji...
Bugünlerde yine maziye hapsettim kendimi...
Nostalji günlerimi yaşamaktayım...
Eski yıpranmış herşeye ilgim sonsuz...
Joy fm açıyorum sabah işimin başına geçer geçmez...
O şarkılar alıp alıp götürüyor beni...
Her defasında bambaşka yerlere...
Ardarda gelen yitirişlerin acısını zamanında yaşayamamak...
Böyle bir sonuç doğuruyor işte bünyede...
Halbuki o gün ağlanmalıydı hıçkıra hıçkıra...
İçimde büyüyttüklerim bazen boyumu aşarcasına...
Beklemediğim anlarda karşıma dikiliveriyor böyle...
Dün pastacılık günlerinde yaptığım pastaların fotoğraflarını düzenleyiverdim...
Facebook'a "bir zamanlar pastacıydım" albümü yaptım...
Sonra o bir zamanlar çok dokundu içime...
Delisiye özlediğimi fark ettim elimde hayat bulan o minik karakterleri...
Pastasına kavuşan miniklerin gözlerindeki o tarifsiz ışıltıyı...
Cake Make'in bitmek bilmez misafirlerini...
O çikolata kokusu eşliğinde içilen kahvelerle yapılan sohbetleri...
Gece tek başıma...
Fonda harika bir müzik eşliğinde,üzerimde önlüğüm içeride pandispanya kokusu...
Ellerim işlerken ruhumun dinlenişini...
Çok özlemişim be blog...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
yap gene..başla yapmaya pasta...belki dönüm noktan olur gene...o çok özlediğin hayatını yaşarsın..cesarete ihtiyacın yok senin...içinde bi yerlerde o cesaret...çıkar onu ve hayata tutun gene olduğu gibi...özlem duyduklarını hayata geri geeirebilicek kadar cesur olduğunu biliyorum...korkma korktuklarını savur etrafa ve itaat etme sakın...büyümek cesaretini kaybetmek değildir unutma bunu sakın...
Yorum Gönder