Ben küçükken.....

Birikmiş mimlerim var sevgili bilog...
Ve elbette her zaman olduğu gibi birikmiş işlerim...
Artık bu acı gerçekle yüzleşme vaktim geldi sanırım...
Tamam kabul ediyorum...
Ben tembelin tekiyim...!

Şimdi mimler neydi sırayla kısa kısa cevaplayalım bakalım...

İlk mim sevgili Mia!cığımın mimi...
Ben küçükken ............ sanırdım...

Sevgili bilog bu zat ı muhterem yazarın çocukluğundan beri hayalperest olduğundan olsa gerek henüz 4 yaşından itibaren özellikle Dünya ve Yaşam üzerine birbirinden ilginç tespitlerde bulundu ki sorma gitsin...

Henüz 4 yaşındayken anneannemin kucağına oturup,

"Bizi kim rüyasında görüyor acaba" diye sormuştum :))Şaşkınlıktan bayılmaya hazırlanan anneannemin yardımına dedeciğim koşmuş beni kucağına almış ve kendince gerçeği açıklamaya çalışmıştı...

Çünkü ben küçükken yaşadığımız hayatın bir insanın gördüğü rüya olduğunu sanıyordum...
Sonrasında da rüya kahramanları olmadığımıza dedem beni ikna ettikten sonra bu kez de bir çocuğun oyuncağı olduğumuzu sanmıştım...Bizimle oynadığını düşünüyordum tıpkı benim oyuncaklarımla kurduğum hayatlar gibi :))

Hele bir de yağmur ve karla ilgili bir tespitim vardı ki...Ne siz sorun ne ben söyleyeyim...Tövbe Tövbe...Allah affetsin...

Sonra annemle ilgili olarak...Gözümün içine bak doğruyu söyle eğer yalan söylersen ben gözlerinden okurum dediğinde...Gerçekten okuyacağını ve hatta okuma yazma öğrendiğimde bende herkesin gözünden okuyabileceğimi sanıyordum...

hee bi de babamı fenerbahçeli bir futbolcu sanıyordum =))o zamanlar halı sahada maç yapmaya gidiyorlarmış meğerse arkadaşlarıyla ama fb forması giyiyordu şekerim benim ne suçum var :))

Hafızamda kalanlar bunlar işte...

Çocuk olmak...
O düz mantığa yeniden sahip olmak...
İnanılmaz olmaz mıydı gerçekten...