29 Kasım 2010 Pazartesi

annelik mevzuusu...


İlginçtir bu annelik mevzuusu...

Ben şahsen çocukluğumdan beri pek ,çocuk sever biri olmadım nedense, kız arkadaşlarımla hiç evcilik oynamadım,bir evin annesi olmak istemedim ,o misyonu hiç benimseyemedim...
Bebekleri kucağında onları uyutan,yediren içiren,elinde fincanlarla misafir ağırlayan kız çocuklarından olamadım hiç...
Doktorculuktu benim en sevdiğim oyun...
Bekar yalnız yaşayan,kendini işine adamış...
Özgür...
Hatta evimizde bir bar vardı...O zamanlar modaydı heralde , her evde bir bar...İçleri çayla dolu viski şişeleri...
Kızları evde toplar barmaidcilik oynardım ben...Yine yalnız yaşayan...
Henüz ilkokul çağında olmama rağmen...

Gerçekten ne öncesinde ne sonrasında hiç aile kurma, evlenme,anne olma hayalleri kurmadım ben...İstanbul'da bir üniversite okuyabilecek olmama rağmen sırf yalnız yaşamak için Bursa'ya gittim Uludağ Üniversitesine...

Neyse işte bitirdim geldim ama hala anne olmaya hiç heves yok içimde ..Daha bir kaç yıl öncesine kadar en büyük korkumdu anne olmak...Bir bebek sahibi olmak...O sorumluluk...Sürekli ilgilenmek zorunda olduğum,sürekli düşünmek zorunda olduğum...Hemde kendimden önce düşünmek zorunda olduğum bir canlı...Ve bunun hayatım boyunca sürecek olması...Ürkütücüydü gerçekten...

Yavaş yavaş evlenmeye başladı arkadaşlarım, kimilerinin çocukları oldu...En büyük fobim çocuklu arkadaşlarımla buluşmak oldu uzunca bir süre... Ağlarlarsa... Acıkırlarsa... Huysuzlanırlarsa... Hastalanırlarsa...bla bla bla...

Ama yaş otuza yaklaştıkça...
Ne olduysa olsu...

Bu çocuk denilen şey nasıl büyütülüyor arkadaşlar...
Çok da zor değil heralde di mi kızlar...
Benimde elime yakışır aslındalar...

Şimdi bugün bir anda...
Nerden mi çıktı bu çocuk mevzuusu...
Bu pazar kahvaltıya gittik liseden arkadaşlarımızla...
Masada 6 kişiydik...
Ve biri sadece 7 aylık...
Minicik ayaklar...Minicik eller...Dünyayı keşfeme derdinde gözler...
Bir anne ve bir baba...
Hemde bizim yaşımızda...

Öyle keyif aldım ki Kerem'le oynamaktan...
Kokusunu içime çekmekten...
Minicik ellerini ellerimde hissetmekten...
O minicik ayaklara ayakkabı giydirmekten...
Biberonuyla su içirmekten...
Bir anneyi bebeğine aşkla bakarken izlemekten...
Bir babayı oğlunu göğsüne yatırırken görmekten...
Bir bebeği uyurken izlemekten...

Sevdiğimin omuzlarında gülücükler saçan bir bebek görmekten...
Sevdiğimin kucağıma bir bebek vermesinden...
Sevdiğimin kollarında bir bebek uyuturken izlemekten...

Ne çok yakıştı sana amcalık...
Ve eminim ne çok yakışacak bize ebeveynlik...

D.D.Y

1 yorum:

Tinkerbell dedi ki...

Yakışmazmı?Bu yaz Tinkle ilişkisini görünce onaylandı zaten :))Ayrıca seninde bu konuda iyi oldugunu cok cokk iyi biliyorum:))