22 Kasım 2010 Pazartesi

yeşildir huzur veren...sevdiklerindir seni mutlu eden...


Doyamadım tatile...
Öyle keyifli geçti ki...
Sevdikleriyle olunca insan yer mekan farketmiyormuş onu anladım..
Koskocaman bir arazinin ortasında tv yok,cep tel.bir çekiyor bi çekmiyor,teknolojiden neredeyse tamamen yoksun...
Yemyeşil ama alabildiğine...
Hayvan kokusu etrafı sarmış...
İnsana kendini onların dünyasında hissettiren...

Buzağılar henüz 5 günlük en büyüğü 1 aylık...
Köpekler...
Çocuklar...
Akrabalar...
Kuzenler...
Gençler...
Bastonlu yaşlılar...
Herbiri en sevilenlerden...
Ve tabiki sevgili...

Ne kadar eğlendik..
Ne kadar güldük..
Ne kadar koştuk..
Ne kadar yorulduk..
Ne kadar mutluyduk tarifi yok...

Hele birde çok yorulmuş çok acıkmış çok eğlenmiş 36 kişi hepbirlikte yemeğin başında toplanması...
Plastik tabaklarda en güzel yemeklere yumulması...
Plastik bardaklarda çay içip...
Ev baklavalarını şekerimiz tavan yapana kadar yenilip bitirilmesi...

Yakılan ateş etrafında ısınmaya çalışıp,muhabbetin en güzeli...
Büyüklerin çocukluk hikayeleri...
Hepimizin yaramazlık deneyimleri...
Birbirine karışan kocaman kahkahalar...

Tv mi yok ! Cep tel'i mi çekmiyor ! Doğalgaz mı yok! Konforlu koltuklar mı yok!Porselen tabaklar , ince belli bardaklar mı yok ...aman ne gam...

Etrafımızda dolaşan sevimli hayvancıklar var ya...
Elimizde topumuz...
Alabildiğine çim sahamız var ya...
İnekden yeni sağılmış mis gibi sütümüz...
En doğalından kavurmamız...
Mis gibi tereyağ kokulu pilavımız...
Ev baklavamız...
Ve içimizi ısıtan sıcacık çayımız var ya...
Sevdiklerim var ya...
Tadına doyulmaz muhabbetler var ya...
Hepimizin yüzünde kocaman gülümseme var ya...

Yeter de artmaz mı Allah aşkına ...

1 yorum:

sine'mden dedi ki...

artar artar...çok güzelmiş herşey,bir sonraki tatilde daha fazlası olsun dilerim :))