14 Ekim 2011 Cuma

Geçenlerde benim için geçmişi olan bir arkadaşla sohbet ettik...Uzun zaman sonra birbirimizi suçlamayı bırakıp iki normal arkadaş gibi sohbet ettik...

Bu bahsettiğim geçmiş sahibi kişi bir dönem beni büyük aşk acılarına gark ettirmiş eski sevgili...

Çok uzun zamandır konuşmuyorduk kendisiyle...Msn 'im de ekliydi hala...Zira çocukça buluyorum... Ayrıldığın erkeği ilk iş facebook ve msn'den silmeyi... Konuşmak istemezsen konuşmazsın...Ama silmek...Fazlaca çocukça...O kişiyi oradan silmekle geçmişimi silemeyeceğimi bilecek kadar büyüdüm artık...

İlk ayrıldığımız dönemlerde bahaneler yaratıp,bir kaç soru ile konuşmuştuk birbirimizle ama o dönemlerde ikimizde de bitmemiş hisler olduğundan...İlişkinin bitiş nedeni hırs ve gurur olması sebebiyle...Her defasında birbirimizi suçlar halde kavga ederken bulduk kendimizi...Aylarca öyle kavga ettik...Ama değişen hiçbirşey olmadı...Gecenin bir yarısı kapıma gelip,barışmak istediği çok oldu...O geldiğinde ben dönmedim...Dönmesini istediğimde o dönmedi ve öyle havada kalakalmış bir şekilde BİTTİ... Sonrasında benim şimdiki sevgilim hayatıma girince...Kendisiyle bütün iletişimimi kestim...Yeni sevgiliye saygıdan...

Çok uzun bir zaman görüşmedik,konuşmadık...Geçenlerde yazdığım bir kişisel iletiyle ilgili yazdı bana...Düşündümde 3 yıl önce o her online olduğunda içimde kelebekler uçuşurken...3 yıl sonra bana direk olarak yazması hiç umurumda olmadı açıkçası...
Cevap verdim...Konuşmaya başladık...O kadar bitmiş ki artık...O kadar silmişim ki içimde kalanları eski bir dost ile sohbetten bir farkı yoktu benim için...

Araya yine seni unutamadımları sıkıştırmadı değil hani...Ama duymamazlıktan görmemezlikten geldim...Sevgilimi soruyor merakla...Nasıl gittiğini merak ediyor...Belki içten içe kıskanıyor...Kim bilir?

Onunla konuşurken...O günlere döndüm aniden...Nasıl canımın yandığını hatırladım...İrkildim...

İnsanoğlu yaralarını sarmayı öğreniyor büyüdükçe...Öyle derin bir yara bırakmıştı ki giderken bende...Bir daha kapanmaz sanıyordum...Kapandı...İzi bile kalmadı...

O geldiğinde hayatıma...Sarsıntılı bir dönem yaşıyordum...Büyük değişiklikler yapmıştım hayatımda ve onlara adapte olmaya çalışıyordum...Ayakta kalma mücadelesi veriyordum...Kendimi kendime ve adeta tüm Dünya'ya kanıtlama çabası içindeydim...

Ve bunları yaşarken...Etrafa hissettirmemeye çalışsam da korkudan sinmiş bir hayvanın saldırganlığı vardı üzerimde...O dönemde girdi hayatıma...Sarıp sarmaladı beni...Hayatımın merkezi oluverdi...Çok aşık olduk birbirimize inkar edilemez...Kendimle olan hesaplarımı unutup,onunla olmaya kanalize olmuştum...

İşimi,evimi ailemi sahip olduğum herşeyi onun için ihmal eder olmuştum...Ama mutlu muydum...Evet çok mutluydum...Öyle çok gülüyorduk ki birlikte...Öyle çok eğleniyorduk...Birlikte girdiğimiz ortamlarda kendimizle birlikte herkesi neşelendiriyorduk...

Ama ikimizde hep birer alev topuyduk...Düştüğü yeri darmadağın edebilecek kadar...Keskin bıçaktı ikimizinde karakteri...Öyle çok zorladık ki birbirimizi...Sınırlarımızı...Hatalar yaptık...Bedel ödettik...Hırpalandık...İlişkimizi hırpaladık...Ve sonra toparlanamadık...

Neticede bir gün bitti...

Öyle üstüste gelmişti ki herşey...Cake Make'imi kaybetmiştim...Evimi değiştirmiştim...Yeni bir işe girmiştim...Arabamı satmıştım...Babamın kanser olduğunu öğrenmiştim...Ve o gitmişti...

Yaşadığım acıyı bugün bile hatırlıyorum...3 ay sürdü...3 ay ne yediğimi ne yaptığımı ne uyuduğumu ne uyandığımı bilmeden yaşadım...Kendimi işime verip...Gece yarılarına kadar çalıştım...Sırf biraz unutabilmek için...Gece yarısı eve geldim...Hiç içmediğim kadar içki ve sigara içtim...3 ayda 12 kg verdim...

Sabahları onun yokluğuna uyanmak...Midemde kramplara sebep oldu...Her sabah midemde korkunç ağrılarla uyandım...Yatağımda yatamadım...Koltukta ışığı televizyonu kapamadan uyudum...Uyumak denilirse ona...

Sonra günler geçti...Yavaş yavaş kramplar son buldu...Arkadaşlarımla tekrar görüşmeye başladım... Gülebildiğimi fark ettim...Ayrılığın sandığım kadar dramatik olmadığını hissettim...Beynimin benimle oyun oynadığını,aslında kendi kendime acı çektirmekten zevk aldığımı fark ettim...

Yaşadığım onca üzüntünün acısını bu aşk acısından çıkardığımı fark ettim...Kapattığım dükkanım,babamın hastalığı ve daha nicesi...

Ve öylece hayatıma kaldığım yerden,tek başıma devam etmeye karar verdim...Depresif halimden arınıp,eski neşeli günlerime geri döndüm...

Ve ardından şu an hayatımda ki en değerli adam'ı buldum...İyi ki de bulmuşum...İyi ki sevgiliye aşık olmuşum...

5 yorum:

DOREMİ dedi ki...

Tamam işte bu! Unutup silmek en iyisi..zaman her şeyin ilacı..ne güzel bitmiş gitmiş..

deeptone dedi ki...

kötü günlermiş.
geride kalması iyi.

bence, hayatından silince mail, msn filan heryerden silmek lazım.
:)

Emrah Ateş dedi ki...

hayat birgün seni güldürecekse bile önce ağlatıyor. ama neyse ki ''önce'' ağlatıyor...

Adsız dedi ki...

Duygu'cum seni gene buldum.Cake Make'de en son karşılaşmıştık.Sonra birşey sipariş etmek için seni aradığımda başından geçenleri anlatmıştın nasıl da üzülmüştüm.Sen çok metanetli birisin.Herşey de başarılı olduğun gibi bütün başına gelenleri atlatmakta da başarılı olmuşsun.Umarım yeni hayatında herşey gönlünce olur.Yüzünden o güzel gülümsemen hiç eksilmez.Çünkü sen hayatın sana vereceği güzel şeyleri hakediyorsun.Çok öpüyorum canım seni.

Sevgiler..

İreks Gezisinden Mine :))))
Umarım hatırlarsın..

cennebazz dedi ki...

Mine'cim hatirlamaz olur muyum...cok sevindim beni bulmana...eski bir arkadasi gormek cok mutlu etti beni :)evet cok sukur atlattim zor gunleri...cok tesekkur ederim guzel dusuncelerin ve dileklerin icin...umarim sende iyisindir...cok mutlusundur...

Operim kocaman...
Sevgiler eski pastaci duygu :)))