10 Ekim 2011 Pazartesi

Çünkü Dostlar Vuslat Pek Yakında...


Merhaba sevgili billog'um...

Hayatım her zaman ki gibi oldukça hızla ilerliyor...Pazartesi'ye uyanıp perşembeye uyuyorum adeta...O kadar hızlı işte...Aslında son zamanlarda bu hızdan da oldukça keyif almaya başladım...Geleceğe ait planlar yaptıkça geleceğe bir an önce yaklaşma niyetiyle yaklaşıyorum hızlı geçen günlere...Ve inanılmaz keyif alıyorum...Çocukluğumda ki gibi...Doğum günümü 6 ay önceden beklemeye koyulur...Günler geçtikçe içimi sonsuz bir mutluluk kaplardı...Şimdilerde hissettiğim tam da bu...

Ahh hayat...Bazen öyle yorucu öyle korkutucu oluyorsun ki...Bütün ümitlerimizi elimizden alıp,saklıyorsun adeta...Ama sonra hiç beklemediğimiz bir anda elimize kucağımıza yığıyorsun tüm hayallerimizi...Al işte diyorsun...Zamanı geldi...

29 yaşındayım ve bana sorsalar bunca yıldır ne öğrendin diye...17 yıllık eğitimin ardından,29 yıllık yaşanmışlığın ardından ne öğrendin dersen eğer...
Bildiğim tek gerçek...Sabretmek...
Hayatın bana öğrettiği en büyük deneyim budur aslında...Sabretmek gerek...İster Yaratan de ister Evren de ister Kader de...Zamanı geldiğinde sana verecek dilediğini...Gönlünde yatanı...Ama zamanı geldiğinde...Sabret...

İnsan sabretmeyi öğrendiğinde büyümeye başlıyor,sabretmeyi öğrendiğinde olgunlaşıyor...

Şimdilerde yüzüm gülüyor gerçekten...Söylenmiyorum hızla geçen zamana...Çünkü dostlar vuslat pek yakında...

Sevgiliyle birlikte olmaya başlayalı 21.11.2011'de 2 yıl olacak...

Biz birbirimizi çok geç bulmuş bir çiftiz...Ama işte dedim ya sabretmek gerek diye...Belki acılar çekmek...Katıla katıla ağlamak gerek...Gün gelecek ve sana çektiğin tüm sıkıntıları unutturacak ödülün emin ol gelecek...

Sevgiliyle tanışma hikayemiz oldukça ilginç aslında...Aynı lisede okumuş iki kişiyiz biz...Küçücük bir kolej...Herkes birbirini tanır normalde...Ama biz aynı dönemlerde okumuş olmamıza rağmen hiç tanışmamış, birbirimizi hiç farketmemişiz o günlerde...Lise mezuniyetinden 9 yıl sonra okulumuzun mezunlar derneği sayesinde bulduk birbirimizi...Aynı mahallede oturmuşuz...Aynı kişilerle dost olmuşuz...Ama birbirimizi yıllar sonra bulmuşuz...

Sevgiliyi baya bir uğraştırmıştım...Buluşmaya ikna etmek için 9 ay uğraştı...Sabretti...Ve bir akşam iş çıkışı kahve içmeye ikna etti beni...

Hayatta asla yapmam dediği olmamalı insanın...İlk tanıştığım birinin arabasına ASLA binmem derdim ben...Sevgili ilk akşam evimden arabayla aldı beni,kahve içmeye giderken...Gerçi 9 ay süren konuşmalarımızın ardından ortak arkadaşlarımız olduğunu bildiğimden rahattı içim...Ailesini bile tanıyan dostlarım vardı...Bindim arabasına...Gittik Cadde'ye...

Gündüz günlük güneşlik bir kasım günü yaşamış olan biz,buluşur buluşmaz başlayan yağmurla oldukça eğlenmiştik aslında...Bir saatliğine kahve içmeye çıktığım adamla...Bira içer ve gecenin 1:00'ne kadar sohbet ederken buldum kendimi...

Tavla oynamıştık ilk...Farkla yenilince...Şaşırmıştı...Nasıl bi kızsın sen demişti...Böyle tavla oynamayı nerede öğrendin ...Oynadığım kağıt oyunlarının çoğunu o duymamıştı bile...Pes 2009 da ki şampiyonluklarımı duydu...Şaşırdı...Futbol'u onun kadar iyi yorumladığımı farketti...Şaşırdı...Saatlerce yeri geldi erkek erkeğe yeri geldi kız kıza sohbet ederken bulduk birbirimizi...

Evlenip ayrıldığımı bilmiyordu buluşana kadar...Her tanıştığıma aslında ben evlenip boşandım demek pek hoş gelmiyordu gözüme...O gece öğrendi...Beklemediğim kadar anlayışlı çıktı...Hiç şaşırmadı...Başkalarının aksine...Bu kadar genç yaşta nasıl olur demedi...Yargılamadı...

Çok keyifli bir akşam geçirdik birlikte...Beni eve bıraktı...Sonra mesajlaşmalar başladı...İki gün sonra tekrar buluştuk...Maç izledik...Tavla oynadık...Yemeğine...Tekrar buluşmak için yemeği sonraki buluşmamıza yazdık...Mesajlaştık...10 defa buluştuk...Ama sevgili daha önce hayatıma girmek isteyen erkeklerin aksine...Hep ölçülü davrandı...Cadde'de tavla oynarken...Bar'da eğlenmesine oynadık...O kazandı...Gece 12'de hadi şimdi gidelim dedi...Tam benim gibi...Her an herşeyi yapmaya hazır...Üşenmez...Sıkılmaz...Mızıkçılık yapmaz...Her gittiği yerden keyif almasını bilir...Birlikte Taksim'e gittik...Line'a...

O kalabalıkta bile sarılmaya,dokunmaya çalışmadı...Diğerlerinin aksine...Kalabalıkta hep beni kolladı ama...Sağıma geç soluma geç...Öyle kibar...Öyle düşünceli ve öyle ölçülü...Hatta öyle ki...Çıkmaya başlamadan önceki son buluşmamızda yine Line'a gitmiştik...Hafta içi...Üniversite'den arkadaşları sahne alacaktı...Gittik...Her gittiğimde tıklım tıklım olan Line o gün bomboştu...Arkadaşları ve biz vardık sadece...Bütün gece arkadaşları bize çaldı...Birlikte dans ettik...Söyledik...O gece o kadar çok istedim ki bana sarılmasını...Sarılmadı :))Yine öyle eğlendik,güldük,çok mutlu olduk...Beni eve bıraktı...Yalnız yaşadığımı bildiği halde bir defa bile evime gelmek istemedi...İma etmedi...

O hafta sonu buluştuk tekrar...Sevgili koyu bir Beşiktaş'lı bense Fenerbahçe'li hemde en fanatiğinden... Derbi'yi izledik birlikte...Fenerbahçe-Beşiktaş derbisini...21.11.2009 tarihinde...İddia'ya girdik...Yenilen diğer takımın formasını giyip...Cadde'de yürüyecekti baştan sona...O gece arkadaşlarımızda vardı...Benim arkadaşlarım ve onun arkadaşları...O gece Üstün sordu bir anda...Şimdi siz çıkıyor musunuz diye :))

Sevgili güldü bir anda...Güldük...Soruyu savuşturduk...Maç bitti...Fenerbahçe yenildi...

Beni eve bıraktı sevgili...Yolda bu kez kendi sordu...Biz çıkıyor muyuz şimdi dedi...Kimbilir dedim...Güldüm...Güldü...Güldük...

Eve bıraktı ve bir mesaj geldi..."Senden çok hoşlanıyorum"

Dizlerim titredi adeta...Telefonu düşürdüm elimden...Yeni yetme kızlar gibi kıpkırmızı oldu yanaklarım...Yüzüme bir gülücük oturdu...O günden beri benimle birlikte o gülücük...Sevgiliyi her gördüğümde,her düşündüğümde olduğu gibi...

Cevap yazdım...Şu an çok net hatırlamasam da...Şöyleydi galiba...Senden başka kimseye günde 100 defa mesaj atmadığımı göz önünde bulundururdam sanırım bende senden hoşlanıyorum... :)))Ve o gece başladı herşey...

Hoşlandık...Sevdik...Aşık olduk...

21.11.2009 da başladık birlikte olmaya...14.02.2010'da evlenme teklif etti...06.03.2010'de sözlendik... 25.09.2010'de nişanlandık...

Ve şimdi mutlu sona kavuşmayı bekliyoruz...Dedim ya...Sabrediyoruz...Yakındır vuslatımız...

4 yorum:

kirazlı sakız dedi ki...

Çok hoş bir hikayeniz varmış:) Yüzün hep gülsün:)
Bütün ümitleri elimizden alıp hiç beklemediğimiz anda kucağımza yığıyormuş ya hayat.Zamanı geldiğinde dileğimiz olacakmış. Bu cümlelerin ihtiyacım olan umut cümlelerim oldu sanki:)

deeptone dedi ki...

aman evet sabret.

bir de gelecekle ilgili çok plan yapma.
gün gün ilerle.
çok beklentin olmasın aman.
tekrar üzülme olasılığını yok ede ede ilerle.

cennebazz dedi ki...

kirazlı sakız...

teşekkür ederim güzel dileklerin için...dilerim senin dileklerinde en kısa zamanda gerçekleşir...

cennebazz dedi ki...

deep ;

biliyorum sabır sabır sabır...sonunda mutluluk huzur inşallah...