Biliyorum...Hayat yeniler kendini...diyordu...Düş sokağı sakinleri...
Üniversitedeydim henüz şarkıyı ilk dinlediğimde, hayatımın ilk adımlarını atıyordum, paytak paytak...
Ve bilmiyordum, yaşanacak ileriki yıllarda hayatın bana öğreteceği tek gerçeğin, o gün dinlediğim şarkının sözü olduğunu...
Yıllarca gördüm...
Hayatın kendini yenileyişini...
Ve benim bazen mecburen, bazen isteyerek hayatın peşinden gidişimi...
Günlerim babacığımın ardından ağlayarak geçerken, onun yokluğuna bir türlü alışamazken, yaşam enerjimi günden günden kaybederken hayat yeniledi yine kendini...
Yine mecburen peşine taktı beni, yeni bir mücadelenin içine atıverdi...
Sevgili bebeğim ile başlayan cümleler kurabilecek kadar duygusal değilim henüz...
Zaten hali hazırda bir bebek de yok henüz...
Bebek yapalım dedik...
Mücadelesiz olur mu...Olmaz elbet...
Hayatta ne sana hediye edildi ki...
Annen ve babandan başka...
Yeni nesil her çift gibi,planı programı yaptık,önden folik asitlere başladık,korunmayı bıraktık,ve gelecek miniği beklemeye başladık...
Bekledik bekledik bekledik...
Fakat teşrif eden yoktu...
Bu süreçte doktora gidiyorum ve doktor bana hiçbir sorun olmadığını, bir yılın sonunda korunmasız ilişkiden netice alınmazsa araştıracağını söylerken bana, ben çaktırmadan kendi çapımda yumurta takibimi,kaç mm büyüdüğünü ne zaman çatladığını hesaplayıp, onlarca matematiksel işlem sonucu günden güne duygu yoksunu olmaya başlayan ilişkilerle bebek yapmaya çabalıyordum hala...
Ve sonunda yine doktor önermemesine rağmen eşimden spermiyogram testi yapmasını istedim...Ve işte hayat o gün yine ve yeniden bana mücadele edecek bir şey veriverdi...
Eşimde hareketli sperm sayısı, 1 cc deki sperm sayısı ve total sperm sayısı bırakın normal ilişkiyle,aşılamayla bile hamile kalmama olanak sağlamayacak kadar düşük çıktı...
Tek çare TÜP BEBEK!!!
Düş Sokağı Sakinleri...Biliyorum hayat yeniler kendini...
